Ömür Dediğim

Zaman geçiyor. Her geçen gün ömürden gidiyor. “Herkes kendince, kendi keseriyle ömür ağacını yontuyor.”  Peki, gençler kimi örnek alarak yapıyor bu yontma işini? Rol modelleri kim?

Ne olduğu belirsiz genç kuşaktan çıkma bir şarkıyla milyonlar kazanan Çağatay mı, Kerimcan mı?

Bir anda gündemi olmayanların gündemini işgal eden yine genç kuşaktan çıkma Aleyna mı?

Hiçbir tahsili olmayan hatta youtuber olmayı tahsil yapmaya tercih eden ve bunu anlatmak için liselerde, üniversitelerde konferanslar veren, bu yetmezmiş gibi övünç meselesi yaptığı bu ‘kariyerinin’ filmini çeken Enes mi?

Gençlere, “Örnek aldığınız isimler kimler?” diye sorsanız bu isimler mutlaka ilk beşte yer alır. Çünkü gençler artık öğrenmeye aileden değil sosyal medyadan başlıyor. Kimlik inşasını sosyal medyadaki parazitlerle gerçekleştiriyor. Bu mecralarda gençlere sahip olma, yönetme, otoriterlik taslama gibi benlik, bencillik mayasından yoğrulmuş ruhsuz değerler aşılanıyor. Bu ruhsuz değerler de gelecek nesle ham madde sağlıyor.

Hep bir sahip olma arzusunu taşıyan ve kitap okuma eyleminin entelektüel havasını kullanarak popülerliğini hızlandırmaya çalışan Sait Faik Abasıyanık’ın hikayesini okuyan bu gençlerin üretken bir kimliğe sahip olduğunu düşünüyorlar. Çünkü onların toplumda bir ederi ve karşılığı var. Dolayısıyla onların peşlerine takılarak kendilerine ‘paha biçmeye’ çalışıyorlar. Oysa bunların hepsi tembelliktir. Kalplerinin ürettiği birer putlardır…

Yaptıklarını, pazarlamanın teşhir yöntemini kullanarak başkalarının gözünde değerli kıldırıp kendilerini tatmin etmeye çalışanların at koşturduğu bir mecrada gençlerin nasıl bir kimliğe sahip olmasını bekleyebiliriz ki?

“Uyuyup uyanacağım ve çeşmeler akacak yanımdan.”